Praca w teatrze

Już wkrótce… POSKROMIENIE ZŁOŚNICY!

Poskromienie złośnicy to kolejny balet w naszym repertuarze, którego fabuła oparta jest na dziele Shakespeare’a. Ta komedia, napisana w 1592 roku przez wybitnego angielskiego dramaturga, była jedną z pierwszych komedii Shakespeare’a i, oczywiście, kończyła się happy endem. Wielu teatralnych twórców podejmowało się przeniesienia tejże sztuki na rodzime grunty, a w 1967 roku włoski reżyser Zeffirelii zadebiutował ze Złośnicą na srebrnym ekranie z Elizabeth Taylor w roli nieznośnej Katarzyny.

Na scenie baletowej najpopularniejszą wersją Shakespeare’owskiej komedii jest inscenizacja Stuttgarcka z 1969 roku w choreografii wybitnego choreografa, Johna Cranko. Mało znanym jest fakt, że pierwszej inscenizacji baletowej na motywach Poskromienia złośnicy dokonał sam Maurice Bejart do muzyki Domenica Scarlattiego w roku 1954, a swój balet twórca zatytułował La Megere apprivoisee. Co jeszcze ciekawsze, Cranko wykorzystał w swoim balecie muzykę Scarlattiego zaaranżowaną na swoje potrzeby przez Karla-Heinz Stolze (taki sam zabieg zresztą dokonał się przy innym balecie Johna Cranko, Onieginie, gdzie muzykę Czajkowskiego również Stolze przearanżował).
Plakat Adam Żebrowskiego wg zdjęcia Baletu Stuttgarckiego z Sue Jin Kang w roli Katarzyny (źródło www.teatrwielki.pl)
POSKROMIENIE ZŁOŚNICY 
THE TAMING OF THE SHREW
Choreografia/choreography: John Cranko
Muzyka/music: Karl-Heinz Stolze na motywach Domenico Scarlattiego

Scenografia/stage set: Elizabeth Dalton
Prapremiera/world premiere: Stuttgart, 16.03.1969
Premiera polska/polish premiere: Warszawa, 27.11.2015

Realizacja baletu/staging: Jane Bourne, Filip Barankiewicz
JOHN CRANKO
Urodził się w Republice Południowej Afryki, tam również rozpoczął baletowy warsztat w Cape Town pod kierunkiem jednego z najlepszych nauczycieli University of Cape Town Ballet School. W 1945 roku wyjechał do Londynu gdzie na wiele lat związał się najpierw z Sadler’s Wells Ballet School a następnie Sadler’s Wells Ballet. W 1961 roku, z wielu niezależnych przyczyn, opuścił Wielką Brytanię i wyjechał do Stuttgartu, z którego zespołem baletowym najczęściej jest kojarzony. W 1971 roku założył swoją własną szkołę baletową w Sturrgarcie, John Cranko Schule. Zmarł tragicznie w 1973 roku. Cranko uważany jest za czołowego przedstawiciela europejskiej choreografii baletowej XX-ego wieku, obok Maurice Bejarta (Święto Wiosny tego choreografa mieliśmy w programie przez kilka poprzednich sezonów) czy Johna Neumeiera (którego Sen Nocy Letniej mamy w repertuarze; Neumeier jest Amerykaninem, ale największy sukces odniósł w Niemczech, gdzie dla swojego hamburskiego zespołu stworzył najwięcej choreogfii, również w Hamburgu otworzył własną szkołę baletową). Więcej o tym twórcy przeczytacie tutaj, natomiast o samej inscenizacji jego baletu w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej tutaj.
Mai Kageyama wciela się w główną rolę, tu podczas pierwszych prób scenicznych.

W kostiumach do karnawału z Pauliną Magier

oraz z Karoliną Kiermut i Anią Lorenc

Scena zespołowa, zespół dzielnie słucha korekt 😉

Alexandra Vadon

Z Alex, Kuruszem Wojeńskim oraz Piotrem Bednarczykiem 🙂
Gdy podczas spektaklu przewidziana jest bardzo szybka przebiórka i nie ma możliwości, aby spokojnie przebrać się w garderobie, za kulisami budowane są specjalne zastawki, dzięki którym tancerki bądź tancerze są 'odizolowani’ od otoczenia i mogą bez przeszkód się przebrać 🙂
A tak scena wygląda zza kulis…

PREMIERA JUŻ W PIĄTEK, 27 LISTOPADA!


Kolejne spektakle:


 28, 29 listopada
2,3 grudnia




PS. Właśnie wybieram stylizację na popremierowy bankiet 😉




ŻYCZĘ WAM UDANEGO KOŃCA TYGODNIA ORAZ WEEKENDU!




SIMPLE.DANCER

6 komentarzy

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *